toewijding aan de algeest

 

De oorspronkelijke titel “toewijding aan Ishvara” is te vertalen als “toewijding aan de Ene en Enige Kosmische Algeest”. Hier uit praktisch oogpunt “toewijding aan de algeest” genoemd. Getoond wordt een tuin-afbakening waar doorheen of waar onderdoor vegetatie groeit met rode en oranje bloemknoppen. Het ligt in de aard of de geest van de vegetatie zich door te zetten buiten de bepalingen of beperkingen om. Het rood en oranje die de meest intense of krachtigste kleurvibraties vertegen-woordigen, benadrukken de groeikracht, het naar buiten of naar omhoog gerichte streven. Deze kleuren gecombineerd met de bloemen die op het punt van ontluiken staan geven vooral de onstuitbare drang weer van het zich ontplooiende leven. Een dergelijke intense levensdrang verklaart eenvoudig waarom de afzonderlijke leden van de tuin zich van de begrenzingen niets aantrekken. We zien eigenlijk dat het in de geest van de vegetatie ligt dat het zich overal wil manifesteren. Ruimer gesteld; het ligt in de geest van het leven zélf, dat het zich overal wil manifesteren waar dat maar mogelijk is. Het beeld in z’n totaliteit vertelt ons dat er paal en perk is gesteld aan het “al-streven”. Zien we de al-geest beperkt of maakt de beperking integraal deel uit van de al-geest? Het heeft er wel iets van weg dat ook de beperking aan de al-geest is toegewijd. Alsof de beperking erop duidt dat er nog meer in het universum bestaat dan de tuin of het toegewijde streven van de vegetatie alleen. Er is nog veel meer uit het symbool af te leiden. Hoe kijkt de toegewijdde tuinier naar dit plaatje? Hoe kijkt een toevallige passant er naar?